Hoe praat je met kinderen over de busramp?

Je laat je kinderen vertrekken op skivakantie, met een klein hartje, gepakt en gezakt, je zwaait ze uit, ze hebben geen tijd om terug te zwaaien en dit stelt je gerust, ze zijn samen, ze zijn in goede handen...
Je telt af, je mist ze, ook al hebben ze het goed. En dan eindelijk verwacht je ze thuis. Je hebt een feestje voorbereid, alles is klaar...En dan gaat het fout, vreselijk fout. Te gruwelijk voor woorden. Elke ouder, elk mens voelt hoe het moet voelen, De wereld staat stil. Als je kon helpen dan deed je het , maar niets helpt nog, we voelen maar gewoon mee en proberen elkaar te troosten, onze gedachten te sturen naar ouders, familie, hulpverleners..
We hebben angst om onze kinderen op een bus te zetten, we krijgen vragen van kinderen en toch moeten we terug de draad opnemen en praten, veel praten...
Praat erover met je kind. Toon gerust je eigen gevoelens. Laat voelen dat je er bent. Geef antwoorden op zijn vragen. Ga het onderwerp zeker niet uit de weg, want dan blijft je kind met zijn gevoelens zitten.
Stel je kind gerust. Leg uit dat zijn gevoelens normaal zijn. Wanneer kinderen zich veilig en zeker voelen, zullen ze vragen stellen en gevoelens uiten. Laat je kind weten dat ze vragen mogen stellen. Vraag wat ze hebben gehoord en hoe zij zich erbij voelen.
Ga zo veel mogelijk door met de normale activiteiten. Dit biedt kinderen houvast en is goed voor de rust en regelmaat in je gezin.
Laat je kind niet voortdurend naar de tv kijken waar de beelden telkens herhaald worden.
Later zullen er misschien weer andere vragen of onderwerpen opkomen. 
Blijf daarom beschikbaar voor je kind.
Stem de informatie af op wat je kind aankan.
Samen naar het nieuws kijken. Wat zeg je?
Zeg dat de overheid, de politie, de brandweer en de ziekenhuizen alles doen wat mogelijk is. Leg uit dat mensen elkaar altijd helpen als dit nodig is.
Jouw reactie is erg belangrijk. Overdrijf niet. Als je zelf bang, angstig, boos bent, neemt je kind dat gedrag over. Je mag je gevoelens tonen, maar blijf rustig.
Probeer alles in perspectief te zien. Dergelijke ongevallen komen heel zelden voor. De wereld is relatief veilig. Vertel dat ook als je kind straks bang is om in een bus te stappen.
Kinderen verwerken ernstige gebeurtenissen vaak in spel of tekeningen.
Wanneer moet je professionele hulp zoeken?
De meeste kinderen hebben genoeg veerkracht om samen door tragische gebeurtenissen te gaan. Sommige niet. Zij zijn bang, hebben last van nachtmerries, trekken zich terug en blijven verdrietig of somber. Raadpleeg dan de huisarts of overleg met de leraar of het CLB.
Kinderen kunnen altijd terecht op de Kinder- en jongerentelefoon op het gratis nummer 102.
BRON: klasse voor ouders
Verder nog in Klasse link naar omgaan met verdriet


'Kinderen die niet betrokken zijn, zullen aangegrepen zijn, en misschien bang om op skivakantie te vertrekken. Ze moeten daarover kunnen praten. Dit is een goed opvoedmoment: leg uit aan je kind dat het belangrijk is mee te leven, solidair te zijn. Maar dat ze tóch morgen met de fiets naar school moeten, en volgende week met de bus op reis.'

Peter Adriaenssens